Pro Domusnovas
Candu m’agattu
attes^’e tui
seu in su bentu
coment’^’e nui
e chi ti pensu
e no ti biu
tottu mi perdu
che acqu^’e arriu.
Ti bisu dogna notti
in su lugori
ma po torrai a tui
no agattu mori.
Pensu a sa grutta
e a is montis mius,
a is patendis
e a is arrius
prenus de cosas
de apprezziai
e de no depi e
scaresci mai:
logus po dogna genti
de castiai,
po chi ti bollit beni
de ti cantai
Dogn’ora ‘e vida
e(st) sempri spantu
chi pensu a tui
cun d’unu cantu
e t’emu a(t) bolli,
Lassamì na(rr)aI,
manna e nodia
che Marganai;
emus a(t) podi na(rr)i:
o bidda bella
tui luxis in su mundu
pru(s) che istella.